Heb jij God ontmoet tijdens de vakantie?
Vakantie dit jaar ging naar Corsica, een eiland van Frankrijk nabij Italië. Eerst een lange reis met de auto, daarna op de boot naar het eiland. Op de heenweg gingen we over de berg heen i.p.v. eronder door met de tunnel. Bijna boven op de berg was er een enorme hagelbui en de weg en omgeving waren wit van de hagel, menig auto kon niet verder rijden en moesten wachten tot de hagel weer was gesmolten. Wij konden gelukkig zachtjes en voorzichtig doorrijden. Boven op de berg aangekomen stopten we even om even bij te komen. We troffen een Nederlandse vrouw die wat foto`s ging maken van de hagel. “Nou, nou dat was even een angstig moment zeg” zei ze. Ze vertelde dat haar 4 kinderen in de auto het heel angstig hadden gevonden toen de hagel met grote kracht op auto in sloeg. Ze zei: “ wij zijn gelovig” waarop wij zeiden dat we dat deelden, “ja” zegt ze dat dacht ik al te zien. (hoe dan?, kun je aan ons gezicht zien dat we gelovig zijn?) Ze ging verder met haar verhaal, de jongste was zo bang geworden en moest huilen, het kind zei op een gegeven moment “mama, is het goed dat ik ga bidden?” Ja dat mocht natuurlijk. Kort na het gebedje van het kind viel het kind rustig in slaap. “bijzonder toch? ” zei de vrouw. Ja, zeiden we, God geeft rust.
Op de terugreis had onze boot een technisch probleem waardoor we op een andere boot moesten die later vertrok en op een andere plaats aan vaste wal kwam. We moesten daardoor een stuk omrijden en konden niet meer zonder een overnachting in 1 keer doorrijden naar huis. Tegen de avond moesten we dus nog op zoek naar een plaats om te slapen en te eten. Tegenwoordig doe je dat via google en booking.com redelijk makkelijk. Maar het eerste hotel dat we belden was vol, het tweede hotel had ook geen plaats, een B&B die we in eerste instantie hadden gezien, was net geboekt door iemand anders. Uiteindelijk vonden we een B&B waarvan de vrouw des huizes alleen maar Italiaans sprak. Ik begreep van haar dat er over 1 uur iemand zou zijn die Engels sprak. We moesten nog 3 kwartier terug rijden, maar hadden niet veel keuze meer en deden dat dan maar. De weg er naar toe werd steeds smaller en ging steeds hoger de berg op. We hadden inmiddels behoorlijke honger en waren moe. Ik bedacht me ineens dat ze daar boven op de berg vast geen pinapparaat hadden en we hadden geen cash geld bij ons. Eten zouden ze er ook wel niet hebben en ik wilde eigenlijk al weer omkeren toen we een berichtje kregen via de telefoon in het Engels dat we welkom waren. De man des huizes sprak Engels en ik vroeg hoe ik kon betalen, ik had geen cash geld. Dat was geen probleem, hij stuurde wel zijn bankrekeningnummer en we konden het later wel overmaken. Ik vroeg voorzichtig of we misschien ook ergens in de buurt konden eten. Ja hoor, geen probleem, 10 minuutjes verderop was een restaurant waar we wel terecht konden. We hebben daar de lekkerste pizza en pasta gehad die we ooit hebben gegeten. Weer terug bij de B&B gingen we snel naar bed. Ik hoorde nog een laatste krekel even geluid maken om zich vervolgens stil te houden. Een oorverdovende stilte kwam over de berg heen en we hebben heerlijk geslapen. De volgende ochtend om 07.00 uur stond er een heerlijk ontbijt klaar op het terras. We aten nog heerlijk en toen we weg gingen zei de vrouw van de B&B, die geen Engels kon, “God bless you” en we kregen nog een hartelijke omhelsing.
Tja, heeft God zich laten zien door deze mensen op ons pad te brengen? Hij had er ook voor kunnen zorgen dat er geen hagelbui was, of dat het eerste hotel wel plaats had. Maar dan hadden we die vrouw niet ontmoet met haar angstig kind, dan hadden we ook niet die lieve mensen van de B&B ontmoet en hadden we misschien niet zo goed uitgerust en volgegeten weer verder kunnen reizen.
Wij hebben het als zeer bijzonder ervaren in ieder geval. En hoewel ik eerlijk gezegd niet echt op zoek ben gegaan naar God deze vakantie denk ik toch dat Hij ons wel heeft gezocht en ons heeft laten weten dat Hij met ons was.
Met vriendelijke groet, Siebe Boomsma